Powłoka naniesiona na szkło, mająca silne właściwości odbijania promieni widzialnych i/lub podczerwonych. Nazewnictwo stosowane do określenia powłoki przeciwsłonecznej.
Symbole, uzupełnione liczbą odnoszącą się do upływu czasu, określające klasę ogniochronności. E: Kryterium szczelności ogniowej na płomienie i ciepłe gazy I: Kryterium izolacyjności ogniowej, izolacji cieplnej podczas pożaru W: Kryterium ograniczenia promieniowania cieplnego
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło metali lub związków metalicznych w środowisku próżniowym.
Szkło, którego jedna ze stron zostaje pokryta emalią podczas procesu hartowania.
Proces nakładania powłok podczas procesu produkcji szkła float.
Zwane również Structural Glazing. W tego typu fasadach szyba jest klejona brzegowo do metalowych ram. Dzięki temu uzyskuje się efekt bezrymowej fasady szklanej.
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.
Szkło pokryte powłoką fotokatalityczną o własnościach hydrofilnych. Powłoka ta wykorzystuje połączone działanie promieni UV i wody, co powoduje rozkład brudu organicznego i eliminuje cząsteczki mineralne. Szkło pozostaje dłużej czyste i łatwiej się je myje.
Procent światła widzialnego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, odbitego przez przeszkloną ścianę.
Właściwość niektórych materiałów polegająca na rozkładaniu substancji organicznych pod wpływem promieniowania UV.