Zespół wartości przepuszczalności, odbicia i absorpcji promieniowania słonecznego przez prze szklone ściany.
Technika nakładania powłok na szkło.
Plastyczna folia, zapewniająca mechaniczne połączenie szklanych elementów w taflach szkła laminowanego.
Właściwość powierzchni, pozwalająca na zmniejszenie wymiany ciepła, a tym samym na uzyskanie lepszej wartości Ug szyby zespolonej. W tym celu stosuje się szkła o niskiej lub małej emisyjności.
Procent energii pochodzącej z promieniowania słonecznego, odbitej przez przeszkloną ścianę.
Produkt, z reguły na bazie butylu, zapewniający wodoszczelność i szczelność gazową przestrzeni wewnątrz szyby zespolonej.
Szkło pokryte powłoką fotokatalityczną o własnościach hydrofilnych. Powłoka ta wykorzystuje połączone działanie promieni UV i wody, co powoduje rozkład brudu organicznego i eliminuje cząsteczki mineralne. Szkło pozostaje dłużej czyste i łatwiej się je myje.
Określa łatwość, z jaką materiały zapalają się, a więc podsycają ogień.
Symuluje hałasy powstające w budynkach; jest również stosowany do określania hałasów powstających w ruchu lotniczym.
Produkt oddzielający m.in. strefy pożarowe lub ciągi ewakuacyjne, spełniający kryteria klas odporności ogniowej.