Angielska nazwa szkła pokrytego powłoką niskoemisyjną (lub szkła o niskiej lub małej emisyjności).
Wartość U określa strumień ciepła przenikający przez ścianę o powierzchni 1m2, oddzielającą dwa środowiska o różnicy temperatur wynoszącej 1 K. Jest to zasadnicza cecha determinująca własności izolacyjne szyby zespolonej.
Znacząca różnica temperatur między położonymi blisko siebie fragmentami przeszklenia, mogąca doprowadzić do pęknięć szkła, powszechnie zwanych „pęknięciami pod wpływem szoku termicznego”. Stosowanie szkła hartowanego lub utwardzanego pozwala na zmniejszenie tego ryzyka.
Różnica pomiędzy dopływem a stratami ciepła po przez okna i szyby.
Właściwość powierzchni, pozwalająca na zmniejszenie wymiany ciepła, a tym samym na uzyskanie lepszej wartości Ug szyby zespolonej. W tym celu stosuje się szkła o niskiej lub małej emisyjności.
Procent światła widzialnego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, który przenika przez prze szkloną ścianę.
Hałas, którego źródłem jest ruch uliczny. Jest on znacznie bogatszy w dźwięki niskie niż szum różowy. Jego wpływ na współczynnik Rw jest określany współczynnikiem korekcyjnym Ctr.
Określa łatwość, z jaką materiały zapalają się, a więc podsycają ogień.
Dla bezbarwnego szkła o grubości 3 mm Shading coefficient wynosi 1. Wartość Shading coefficient otrzymuje się, dzieląc Solar Factor „g” przez 0,87.
Produkt, z reguły na bazie butylu, zapewniający wodoszczelność i szczelność gazową przestrzeni wewnątrz szyby zespolonej.