Produkt, z reguły na bazie sita molekularnego, umieszczony w ramce szyby zespolonej, w celu odwodnienia przestrzeni międzyszybowej wypełnionej powietrzem lub gazem.
Procent energii pochłoniętej przez szkło, powodującej jego nagrzanie. Wielkość ta pozwala na określenie ryzyka pęknięć pod wpływem szoku termicznego. Jeżeli jej wartość przekracza 50% szkło powinno zostać poddane procesowi hartowania.
Produkt, z reguły na bazie polisiarczków, silikonu, poliuretanu lub butylu zapewniający stabilność mechaniczną szyby zespolonej. Jest to zarazem drugi stopień uszczelnienia szyby zespolonej.
Produkt, z reguły na bazie butylu, zapewniający wodoszczelność i szczelność gazową przestrzeni wewnątrz szyby zespolonej.
Różnica pomiędzy dopływem a stratami ciepła po przez okna i szyby.
Symbole, uzupełnione liczbą odnoszącą się do upływu czasu, określające klasę ogniochronności. E: Kryterium szczelności ogniowej na płomienie i ciepłe gazy I: Kryterium izolacyjności ogniowej, izolacji cieplnej podczas pożaru W: Kryterium ograniczenia promieniowania cieplnego
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.
Właściwość niektórych materiałów polegająca na rozkładaniu substancji organicznych pod wpływem promieniowania UV.
Grawitacyjne wyginanie szkła w specjalnych piecach pozwalające na uzyskanie wypukłego efektu dekoracyjnego. Tą techniką możliwe jest również połączenie szkieł w różnych kolorach.
Symbol współczynnika całko witej przepuszczalności energii słonecznej (Solar Factor).
Hałas, którego źródłem jest ruch uliczny. Jest on znacznie bogatszy w dźwięki niskie niż szum różowy. Jego wpływ na współczynnik Rw jest określany współczynnikiem korekcyjnym Ctr.
Dodatkowa obróbka termiczna, pozwalająca wyeliminować szyby, w przypadku których istnieje ryzyko samoczynnych pęknięć.
Wskaźnik ten charakteryzuje akustyczne właściwości ściany. Określa on różnicę poziomów natężenia hałasu po dwóch stronach ściany, dla określonego widma akustycznego (Np. hałas uliczny).
Angielska nazwa szkła pokrytego powłoką niskoemisyjną (lub szkła o niskiej lub małej emisyjności).
Technika nakładania powłok na szkło.
Właściwość powierzchni, pozwalająca na zmniejszenie wymiany ciepła, a tym samym na uzyskanie lepszej wartości Ug szyby zespolonej. W tym celu stosuje się szkła o niskiej lub małej emisyjności.
Procent energii pochodzącej z promieniowania słonecznego, odbitej przez przeszkloną ścianę.
Procent światła widzialnego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, odbitego przez przeszkloną ścianę.
Oddawanie barw to ogólny termin określający, efekt jaki wywołuje światło dzienne, przepuszczone lub odbite przez szkło, na kolorach oświetlanych przez to światło przedmiotów.
Zespół wartości przepuszczalności, odbicia i absorpcji promieniowania słonecznego przez prze szklone ściany.
Proces nakładania powłok podczas procesu produkcji szkła float.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło związków metalicznych w wysokiej temperaturze, podczas procesu produkcji szkła float.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło metali lub związków metalicznych w środowisku próżniowym.
Powłoka naniesiona na szkło, mająca silne właściwości odbijania promieni widzialnych i/lub podczerwonych. Nazewnictwo stosowane do określenia powłoki przeciwsłonecznej.
Procent energii pochodzącej z całkowitego promieniowania słonecznego, który przenika przez przeszkloną ścianę.
Procent światła widzialnego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, który przenika przez prze szkloną ścianę.
Procent światła ultrafioletowego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, który przenika przez przeszkloną ścianę.
Plastyczna folia, zapewniająca mechaniczne połączenie szklanych elementów w taflach szkła laminowanego.
Określa łatwość, z jaką materiały zapalają się, a więc podsycają ogień.
Produkt oddzielający m.in. strefy pożarowe lub ciągi ewakuacyjne, spełniający kryteria klas odporności ogniowej.
Dla bezbarwnego szkła o grubości 3 mm Shading coefficient wynosi 1. Wartość Shading coefficient otrzymuje się, dzieląc Solar Factor „g” przez 0,87.
Technika drukowania na szkle przy pomocy specjalnego sita.
Procent energii przenikającej do wnętrza, w stosunku do energii słonecznej padającej (przenikanie + odbicie energii przez ścianę do wewnątrz pomieszczenia). Jest to jedna z głównych własności szkieł z powłoką przeciwsłoneczną.
Nieprzezierna część przeszklonej elewacji, zazwyczaj znajdująca się poniżej okna lub między dwoma oknami (w przypadku ściany kurtynowej). Spandrele są często wykonywane ze szkła emaliowanego lub ze szkła przeciwsłonecznego, pokrytego powłoką nadającą szkłu cech nieprzezierności.
Patrz Parametry energetyczne i świetlne.
Czynność polegająca na nakładaniu metalowej, odbijającej powłoki na szkło w celu uzyskania lustra.
Zwane również Structural Glazing. W tego typu fasadach szyba jest klejona brzegowo do metalowych ram. Dzięki temu uzyskuje się efekt bezrymowej fasady szklanej.
Szyba montowana za pomocą sztywnych lub ruchomych mocowań punktowych.
Szkło, którego jedna ze stron zostaje pokryta emalią podczas procesu hartowania.
Szkło przezroczyste uzyskane w procesie „float”.
Szkło float, którego powierzchnia zostaje chemicznie wzmocniona dzięki wymianie jonów w wysokiej temperaturze, w celu nadania mu wysokiej odporności mechanicznej.
Połączenie wielu tafli, hartowanych lub nie hartowanych, za pomocą przekładek z folii PVB.
Standardowe szkło float, podczas procesu produkcji poddawane powolnemu schładzaniu (odprężaniu), co uwalnia je od wewnętrznych naprężeń i pozwala na cięcie i obróbkę krawędzi. Jest to szkło, które nie zostało poddane ani hartowaniu, ani utwardzaniu.
Płaskie szkło pół przezierne, uzyskane poprzez walcowa nie szklanej masy pomiędzy dwoma cylindrami, które wytłaczają wypukły motyw na jednej lub dwóch stronach.
Szkło pokryte powłoką fotokatalityczną o własnościach hydrofilnych. Powłoka ta wykorzystuje połączone działanie promieni UV i wody, co powoduje rozkład brudu organicznego i eliminuje cząsteczki mineralne. Szkło pozostaje dłużej czyste i łatwiej się je myje.
Szkło o satynowym, matowym wykończeniu, uzyskiwane w procesie wytrawiania kwasem jednej z powierzchni.
Szkło poddane obróbce termicznej, zwiększającej odporność mechaniczną i odporność na szok termiczny.
Znacząca różnica temperatur między położonymi blisko siebie fragmentami przeszklenia, mogąca doprowadzić do pęknięć szkła, powszechnie zwanych „pęknięciami pod wpływem szoku termicznego”. Stosowanie szkła hartowanego lub utwardzanego pozwala na zmniejszenie tego ryzyka.
Symuluje hałasy powstające w budynkach; jest również stosowany do określania hałasów powstających w ruchu lotniczym.
Termin określający właściwości „ciepłej ramki dystansowej”, charakteryzującej się słabą przewodnością cieplną.
Wartość U określa strumień ciepła przenikający przez ścianę o powierzchni 1m2, oddzielającą dwa środowiska o różnicy temperatur wynoszącej 1 K. Jest to zasadnicza cecha determinująca własności izolacyjne szyby zespolonej.