Procent energii pochłoniętej przez szkło, powodującej jego nagrzanie. Wielkość ta pozwala na określenie ryzyka pęknięć pod wpływem szoku termicznego. Jeżeli jej wartość przekracza 50% szkło powinno zostać poddane procesowi hartowania.
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.
Produkt, z reguły na bazie sita molekularnego, umieszczony w ramce szyby zespolonej, w celu odwodnienia przestrzeni międzyszybowej wypełnionej powietrzem lub gazem.
Procent energii pochodzącej z całkowitego promieniowania słonecznego, który przenika przez przeszkloną ścianę.
Zwane również Structural Glazing. W tego typu fasadach szyba jest klejona brzegowo do metalowych ram. Dzięki temu uzyskuje się efekt bezrymowej fasady szklanej.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło związków metalicznych w wysokiej temperaturze, podczas procesu produkcji szkła float.
Powłoka naniesiona na szkło, mająca silne właściwości odbijania promieni widzialnych i/lub podczerwonych. Nazewnictwo stosowane do określenia powłoki przeciwsłonecznej.
Dodatkowa obróbka termiczna, pozwalająca wyeliminować szyby, w przypadku których istnieje ryzyko samoczynnych pęknięć.
Procent energii pochodzącej z promieniowania słonecznego, odbitej przez przeszkloną ścianę.
Proces nakładania powłok podczas procesu produkcji szkła float.