Grawitacyjne wyginanie szkła w specjalnych piecach pozwalające na uzyskanie wypukłego efektu dekoracyjnego. Tą techniką możliwe jest również połączenie szkieł w różnych kolorach.
Procent światła widzialnego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, który przenika przez prze szkloną ścianę.
Plastyczna folia, zapewniająca mechaniczne połączenie szklanych elementów w taflach szkła laminowanego.
Szkło float, którego powierzchnia zostaje chemicznie wzmocniona dzięki wymianie jonów w wysokiej temperaturze, w celu nadania mu wysokiej odporności mechanicznej.
Szkło o satynowym, matowym wykończeniu, uzyskiwane w procesie wytrawiania kwasem jednej z powierzchni.
Patrz Parametry energetyczne i świetlne.
Określa łatwość, z jaką materiały zapalają się, a więc podsycają ogień.
Symuluje hałasy powstające w budynkach; jest również stosowany do określania hałasów powstających w ruchu lotniczym.
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.
Dodatkowa obróbka termiczna, pozwalająca wyeliminować szyby, w przypadku których istnieje ryzyko samoczynnych pęknięć.