Produkt oddzielający m.in. strefy pożarowe lub ciągi ewakuacyjne, spełniający kryteria klas odporności ogniowej.
Technika nakładania powłok na szkło.
Produkt, z reguły na bazie sita molekularnego, umieszczony w ramce szyby zespolonej, w celu odwodnienia przestrzeni międzyszybowej wypełnionej powietrzem lub gazem.
Hałas, którego źródłem jest ruch uliczny. Jest on znacznie bogatszy w dźwięki niskie niż szum różowy. Jego wpływ na współczynnik Rw jest określany współczynnikiem korekcyjnym Ctr.
Standardowe szkło float, podczas procesu produkcji poddawane powolnemu schładzaniu (odprężaniu), co uwalnia je od wewnętrznych naprężeń i pozwala na cięcie i obróbkę krawędzi. Jest to szkło, które nie zostało poddane ani hartowaniu, ani utwardzaniu.
Płaskie szkło pół przezierne, uzyskane poprzez walcowa nie szklanej masy pomiędzy dwoma cylindrami, które wytłaczają wypukły motyw na jednej lub dwóch stronach.
Połączenie wielu tafli, hartowanych lub nie hartowanych, za pomocą przekładek z folii PVB.
Dodatkowa obróbka termiczna, pozwalająca wyeliminować szyby, w przypadku których istnieje ryzyko samoczynnych pęknięć.
Angielska nazwa szkła pokrytego powłoką niskoemisyjną (lub szkła o niskiej lub małej emisyjności).
Szyba montowana za pomocą sztywnych lub ruchomych mocowań punktowych.