Plastyczna folia, zapewniająca mechaniczne połączenie szklanych elementów w taflach szkła laminowanego.
Dla bezbarwnego szkła o grubości 3 mm Shading coefficient wynosi 1. Wartość Shading coefficient otrzymuje się, dzieląc Solar Factor „g” przez 0,87.
Procent energii pochłoniętej przez szkło, powodującej jego nagrzanie. Wielkość ta pozwala na określenie ryzyka pęknięć pod wpływem szoku termicznego. Jeżeli jej wartość przekracza 50% szkło powinno zostać poddane procesowi hartowania.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło metali lub związków metalicznych w środowisku próżniowym.
Szkło o satynowym, matowym wykończeniu, uzyskiwane w procesie wytrawiania kwasem jednej z powierzchni.
Szkło, którego jedna ze stron zostaje pokryta emalią podczas procesu hartowania.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło związków metalicznych w wysokiej temperaturze, podczas procesu produkcji szkła float.
Płaskie szkło pół przezierne, uzyskane poprzez walcowa nie szklanej masy pomiędzy dwoma cylindrami, które wytłaczają wypukły motyw na jednej lub dwóch stronach.
Szkło float, którego powierzchnia zostaje chemicznie wzmocniona dzięki wymianie jonów w wysokiej temperaturze, w celu nadania mu wysokiej odporności mechanicznej.
Nieprzezierna część przeszklonej elewacji, zazwyczaj znajdująca się poniżej okna lub między dwoma oknami (w przypadku ściany kurtynowej). Spandrele są często wykonywane ze szkła emaliowanego lub ze szkła przeciwsłonecznego, pokrytego powłoką nadającą szkłu cech nieprzezierności.