Procent światła ultrafioletowego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, który przenika przez przeszkloną ścianę.
Szkło, którego jedna ze stron zostaje pokryta emalią podczas procesu hartowania.
Właściwość powierzchni, pozwalająca na zmniejszenie wymiany ciepła, a tym samym na uzyskanie lepszej wartości Ug szyby zespolonej. W tym celu stosuje się szkła o niskiej lub małej emisyjności.
Oddawanie barw to ogólny termin określający, efekt jaki wywołuje światło dzienne, przepuszczone lub odbite przez szkło, na kolorach oświetlanych przez to światło przedmiotów.
Procent energii pochodzącej z całkowitego promieniowania słonecznego, który przenika przez przeszkloną ścianę.
Wartość U określa strumień ciepła przenikający przez ścianę o powierzchni 1m2, oddzielającą dwa środowiska o różnicy temperatur wynoszącej 1 K. Jest to zasadnicza cecha determinująca własności izolacyjne szyby zespolonej.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło związków metalicznych w wysokiej temperaturze, podczas procesu produkcji szkła float.
Określa łatwość, z jaką materiały zapalają się, a więc podsycają ogień.
Termin określający właściwości „ciepłej ramki dystansowej”, charakteryzującej się słabą przewodnością cieplną.
Znacząca różnica temperatur między położonymi blisko siebie fragmentami przeszklenia, mogąca doprowadzić do pęknięć szkła, powszechnie zwanych „pęknięciami pod wpływem szoku termicznego”. Stosowanie szkła hartowanego lub utwardzanego pozwala na zmniejszenie tego ryzyka.