Wskaźnik ten charakteryzuje akustyczne właściwości ściany. Określa on różnicę poziomów natężenia hałasu po dwóch stronach ściany, dla określonego widma akustycznego (Np. hałas uliczny).
Hałas, którego źródłem jest ruch uliczny. Jest on znacznie bogatszy w dźwięki niskie niż szum różowy. Jego wpływ na współczynnik Rw jest określany współczynnikiem korekcyjnym Ctr.
Proces nakładania powłok podczas procesu produkcji szkła float.
Symuluje hałasy powstające w budynkach; jest również stosowany do określania hałasów powstających w ruchu lotniczym.
Dla bezbarwnego szkła o grubości 3 mm Shading coefficient wynosi 1. Wartość Shading coefficient otrzymuje się, dzieląc Solar Factor „g” przez 0,87.
Zwane również Structural Glazing. W tego typu fasadach szyba jest klejona brzegowo do metalowych ram. Dzięki temu uzyskuje się efekt bezrymowej fasady szklanej.
Znacząca różnica temperatur między położonymi blisko siebie fragmentami przeszklenia, mogąca doprowadzić do pęknięć szkła, powszechnie zwanych „pęknięciami pod wpływem szoku termicznego”. Stosowanie szkła hartowanego lub utwardzanego pozwala na zmniejszenie tego ryzyka.
Szyba montowana za pomocą sztywnych lub ruchomych mocowań punktowych.
Właściwość powierzchni, pozwalająca na zmniejszenie wymiany ciepła, a tym samym na uzyskanie lepszej wartości Ug szyby zespolonej. W tym celu stosuje się szkła o niskiej lub małej emisyjności.
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.